Paslanmaz çelik, yüksek alaşımlı çeliğin ağırlıklı olarak anti-korozyon özellikleri için kullanılan adıdır. Paslanmaz çelik ailesinin temel özelliği hepsinin en az % 10,5 krom içermesidir. Bu özellik çeliğin aşındırıcı atmosferler veya aşındırıcı kimyasal ortamlara karşı koymasını sağlar. Paslanmaz çeliğin 5 farklı kategoriye ayrılmış 60 farklı çeşidi vardır. Paslanmaz çelik, karbon çeliğinden ve alaşımlı çelikten pahalı olmasına ve de global pazarda kullanımının daha az olmasına rağmen dünya piyasalarında çok önemli bir yere sahiptir.
Paslanmaz çeliği 1913 yılında İngiliz doğumlu Harry Brearly keşfetmiştir. Bir deney esnasında, çeliğin içindeki krom oranının ve üzerine çıkartıldığı zaman çeliğin korozyona olan direncinin arttığını gözlemlemiştir. Harry Brearly, paslanmaz çeliğin temellerini atan kişi olarak bilinir ve birçok paslanmaz çelik çeşidinin geliştirilmesine katkıda bulunmuştur.
Paslanmaz çeliğin gelişim süreci 1. Dünya Savaşı esnasında durma noktasına gelmiştir. 1920lerin sonlarına gelindiğinde martensitic ve austenitic paslanmaz çelik çeşitlerinin en kullanışlı türler olduğu anlaşılmıştır. Martensitic paslanmaz çelikler ile arasında krom içerirken austenitic paslnamaz grubu ise krom ve % 8 nikel içerir.
Günümüz piyasalarında paslanmaz çelik terimi, içerisinde minimum ,5 krom bulunduran ve korozyona dayanımı yüksek olan çelik manasında kullanılır. Krom sayesinde çeliğin etrafında kendini yenileyebilen bir tabaka oluşur ve bu da çeliğin paslanmasını önleyen en önemli faktör sayılır.
Paslanmaz çeliğin gelişimi günümüzde de devam etmektedir ve 5 ana gruba ayrılır; ostenitik, ferritik, martenzitik, duplex ve de çökeltme sertleşmesi uygulanabilen alaşımlar..